KONTRAKTY CFD —
SPRAWDŹ SWOJE UMIEJĘTNOŚCI

Kontrakty na różnice kursowe (CFD) to popularne instrumenty finansowe dostępne na giełdzie. Mogą być stosowane w oparciu o szeroki wybór aktywów. Na początku budzą wiele pytań wśród początkujących inwestorów. Zapoznanie się z metodą działania kontraktów CFD, oferowanymi możliwościami oraz powiązanym ryzykiem, może pomóc w rozwianiu wszelkich wątpliwości na ich temat.

Czym są kontrakty na różnice kursowe (CFD)?

Kontrakty CFD są nazywane również kontraktami na różnice kursowe (ang. Contracts for Difference) bądź kontraktami różnicowymi. To instrumenty pochodne, których wartość zależy od notowań aktywów bazowych, z którymi są powiązane. 

Jak działają kontrakty CFD?

Kontrakty CFD są przedmiotem obrotu bezpośrednio między klientem a brokerem i są zazwyczaj określane jako transakcje pochodne rynku pozagiełdowego (ang. Over the Counter Market).

Warunki umowy różnią się w zależności od danego brokera, choć zazwyczaj wykazują pewne wspólne elementy, takie jak:

• Kontrakty CFD rozpoczynają się od otwarcia pozycji na danym aktywie u brokera CFD.
• Większość kontraktów CFD nie ma daty wygaśnięcia — pozycja jest zamykana po zawarciu transakcji odwrotnej, a różnica między transakcją otwarcia i zamknięcia jest wypłacana jako zysk lub strata.
• Brokerzy zazwyczaj pobierają opłaty overnight za utrzymywanie otwartych pozycji CFD przez noc proporcjonalne do ich wielkości.

Modele biznesowe kontraktów CFD

Różni brokerzy wykorzystują różne modele biznesowe CFD.

Na rynku kontraktów CFD różni brokerzy wykorzystują odmienne modele biznesowe. Wyróżniamy między innymi model animatora rynku (ang. Market-Maker model) oraz model bezpośredniego dostępu do rynku (ang. Direct Market Access model). Poniżej znajduje się ich dokładniejsze charakterystyki.

Model animatora rynku (MM)

Broker ustala cenę kontraktu CFD i przyjmuje wszystkie zlecenia do własnych rejestrów zgodnie z wdrożonym modelem ryzyka. Cena kontraktu CFD może różnić się od ceny rynkowej instrumentu bazowego, ponieważ broker bierze pod uwagę dodatkowe czynniki. 

Model bezpośredniego dostępu do rynku (DMA)

Broker umożliwia handel kontraktami CFD po cenach, które odzwierciedlają ceny rynkowe instrumentów bazowych. Po złożeniu zlecenia na kontrakt CFD broker wykonuje zlecenie zabezpieczające zwane również hedgingowym. Polega ono na tym, że pośrednik otwiera przeciwną pozycję na tym samym instrumencie finansowym, który wybrał inwestor. 

Przykładowo, gdy zleceniodawca otworzy pozycję długą, broker w celu zabezpieczenia otworzy pozycję krótką. Celem takiego zabiegu jest zapewnienie, że każda transakcja CFD jest dopasowana na zasadzie jeden do jednego. Oznacza to, że każda pozycja otwarta przez klienta jest równoważona przez pozycję otwartą przez brokera. 

Handel wieloma aktywami za pomocą kontraktów CFD

Kontrakty CFD mogą być zazwyczaj wykorzystywane do handlu szeregiem różnych aktywów, choć będzie to zależeć od danego brokera. CFD można zawierać w oparciu o:

• Waluty
• Towary
• Indeksy
• Akcje
• Obligacje

Kluczowe terminy dotyczące kontraktów CFD

Przed inwestowaniem w kontrakty CFD warto zapoznać się z terminologią charakterystyczną dla tych instrumentów finansowych, co ułatwi zrozumienie ich działania. Do kluczowych pojęć należą między innymi:

• Zdarzenie korporacyjne — zdarzenie zainicjowane przez spółkę publiczną, które ma wpływ na papiery wartościowe wyemitowane przez tę spółkę.
• Zlecenie stop — zlecenie kupna lub sprzedaży aktywa, gdy jego cena osiągnie określony poziom.
• Gapping/slippage (poślizg cenowy) — różnica między ceną, po której oczekuje się realizacji zlecenia, a ceną, po której jest ono faktycznie realizowane (dodatnia lub ujemna).
• Punkt (point) — jednostka miary oznaczająca najmniejszą możliwą zmianę ceny po lewej stronie przecinka dziesiętnego. Może służyć do raportowania zmian w cenach instrumentów finansowych w górę bądź w dół.
• Procent w punkcie (pip) — jednostka miary oznaczająca najmniejszą możliwą zmianę ceny po prawej stronie przecinka dziesiętnego. Tak jak punkt, służy do raportowania ruchów cen aktywów. 

Dźwignia finansowa i depozyt zabezpieczający w kontraktach CFD

Kontrakty CFD są instrumentami, przy których inwestorzy często stosują dźwignię finansową. Polega to na pobieraniu środków, zwanych “depozytem zabezpieczającym”, i wykorzystywaniu ich w celu uzyskania dostępu do większej ilości aktywów. Inwestor płaci procent wartości bazowego kontraktu CFD zamiast pełnej wartości tego instrumentu, aby otworzyć pozycję.

Na przykład, jeśli inwestor miał 100 $ do zainwestowania w kontrakt CFD, ale broker oferował dźwignię 1:5, inwestor mógł teoretycznie otworzyć pozycję o wartości 500 $. Pozwala to na otwarcie większej pozycji z wkładem mniejszego kapitału własnego, ale zwiększyłoby to również potencjalne straty.

Stawki depozytu zabezpieczającego

Stawka depozytu zabezpieczającego odnosi się do stopy procentowej stosowanej w momencie, gdy inwestorzy wykorzystują dźwignię finansową i handel z depozytem zabezpieczającym. Stawka ta jest ustalana przez brokera i często różni się w zależności od aktywa będącego przedmiotem obrotu.

Korzyści z handlu CFD

Handel kontraktami CFD cechuje szereg zalet, do których należą między innymi:

• Dostęp do globalnych rynków — kontrakty CFD zapewniają dostęp do szeregu rynków, które w przeciwnym razie mogłyby być niedostępne dla inwestorów detalicznych.
• Handel z dźwignią — handel z dźwignią umożliwia inwestorom otwieranie większych pozycji z wkładem mniejszego kapitału
• Krótka sprzedaż — kontrakty CFD mogą pozwolić inwestorom na potencjalne czerpanie zysków ze spadających cen (“pozycja krótka”), jak i rosnących cen (“pozycja długa”). Inwestorzy mogą zatem wykorzystywać kontrakty CFD do zabezpieczania się przed potencjalnymi stratami w ramach portfela inwestycyjnego.

Ryzyko związane z handlem CFD

Inwestowanie w kontrakty CFD wymaga dużej wiedzy na temat tego narzędzia finansowego. Istnieje kilka rodzajów ryzyka związanego z handlem CFD. Należy do nich między innymi:

• Handel z wykorzystaniem dźwigni finansowej — handel z wykorzystaniem dźwigni finansowej może zwiększyć wszelkie straty poniesione na otwartej pozycji.
• Zmienność — kontrakty CFD są powiązane z aktywami bazowymi i dlatego zmiany warunków rynkowych będą wpływać zarówno na instrumenty bazowe, jak i na same kontrakty różnicowe. 
• Płynność — jeśli aktywa bazowe będące przedmiotem obrotu są niepłynne lub handel jest zawieszony na giełdzie, handel kontraktami CFD lub zamknięcie pozycji może być trudne.

Opłaty i prowizje związane z CFD

Kontrakty CFD podlegają opłatom i prowizjom, które mogą nie obowiązywać przy inwestowaniu innymi narzędziami finansowymi. Różnią się one w zależności od wybranego brokera. Mogą obejmować:

• Opłaty overnight (rolowanie przez noc)
• Stawkę depozytu zabezpieczającego
• Odsetki od pozycji krótkich
• Prowizję dla brokera

Sprawdzone metody handlu CFD

Aby ograniczyć ryzyko związane z inwestowaniem w kontrakty CFD, istotne jest wdrożenie pewnych sprawdzonych procedur handlowych w swojej strategii inwestycyjnej. 

Jedna z nich mówi, że pozycje powinny być zarządzane przy użyciu zleceń stop-loss lub take-profit, które automatycznie zamkną pozycję, gdy jej cena osiągnie określony przez inwestora poziom.

Kolejna podkreśla, że ważne jest również, aby zdywersyfikować swój portfel inwestycyjny i unikać lokowania całego kapitału w jednej pozycji CFD. Zróżnicowanie portfolio pozwoli ograniczyć ewentualne straty, ponieważ kiedy jedna pozycja odnotuje spadek, istnieje szansa, że notowania drugiej wzrosną.

Podsumowanie

Kontrakty na różnice kursowe mogą zapewnić inwestorom dodatkowe możliwości, pozwalając im na handel różnymi aktywami, a także umożliwiając wykorzystanie dźwigni finansowej do otwierania większych pozycji przy wykorzystaniu mniejszego kapitału własnego.

Kontrakty CFD wiążą się jednak z pewnym ryzykiem i przed zaangażowaniem środków w transakcję należy dokonać szczegółowej analizy instrumentu finansowego i sytuacji na rynku.

Odwiedź Akademię eToro i poszerz swoją wiedzę na temat kontraktów CFD i ich zastosowania w inwestowaniu.